Wybrane czynniki warunkujące wdrażanie polityki spójności Unii Europejskiej w regionie Podkarpacia

Main Article Content


Abstrakt
Podstawowym czynnikiem wspierającym sprawną absorpcję środków UE przez beneficjentów z regionu Podkarpacia powinno być wzmocnienie kadrowe służb, w tym przygotowanie merytoryczne pracowników, którzy uczestniczą we wdrażaniu polityki regionalnej i spójności z wykorzystaniem instrumentów finansowych UE. Najważniejszym zadaniem do wdrożenia przez samorządową administrację regionalną i lokalną w woj. Podkarpackim w okresie 2007 - 2013, a związanym z funkcjonowaniem tego regionu w strukturach Wspólnoty Europejskiej jest osiągnięcie sprawności instytucjonalnej przez wszystkie podmioty administracyjne oraz instytucje wspierające rozwój regionu. Konkretnie, chodzi o stworzenie systemu struktur organizacyjnych, wzrost zatrudnienia, opracowanie procedur wdrażania instrumentów strukturalnych przez wszystkie instytucje zaangażowane w realizację polityki strukturalnej UE w regionie. Brak umiejętności opracowywania wymaganych procedurami UE dokumentów dotyczących wnioskowania, a następnie wywiązywania się z warunków umów o dofinansowanie projektów inwestycyjnych to podstawowa bariera w rozdysponowaniu środków z budżetu UE. Badania ankietowe potwierdzały niski poziom przygotowania administracji samorządowej szczebla lokalnego do realizacji zadań wynikających z członkostwa w Unii Europejskiej. Potwierdzeniem braku merytorycznego przygotowania pracowników zatrudnionych w samorządach w zakresie wiedzy i umiejętności zapewniającej realizację zadań wynikających z członkostwa Polski w Unii było w niewielkim zakresie uczestnictwo w dodatkowych formach dokształcania (m.in. studiach podyplomowych, egzaminach certyfikujących). Ze 160 jednostek samorządowych gmin funkcjonujących w województwie podkarpackim, tylko w 10 jednostkach samorządowych zatrudnieni pracownicy podnosili swoje kwalifikacje w zakresie problematyki UE. W niewielkim zakresie przygotowane zostały struktury organizacyjne i kadrowe jednostek samorządowych, tylko w 12 samorządach gmin (8% badanych) zostały wyodrębnione komórki organizacyjne zajmujące się problematyką pozyskiwania i zarządzania środkami UE. Materiał empiryczny wskazuje, że w województwie podkarpackim istnieje duża ilość i różnorodność instytucji wspierających rozwój regionu, a zakres świadczonych przez nich usług jest wielokierunkowy. Uniwersalność w świadczeniu usług i dostosowywaniu ich do potrzeb odbiorców nie idzie w parze z jakością. Potwierdziły to wyniki badań ankietowych, tj. potencjalni odbiorcy nisko oceniali przede wszystkim jakość usług szkoleniowo-doradczych, a także zakres tej oferty skierowanej do odbiorców z uwzględnieniem polityki rozwoju regionu. Oferta szkoleniowa, doradcza i informacyjna nie zawsze dostosowana była do potrzeb konkretnych podmiotów. Większość oferowanych informacji miała charakter ogólny, a usługi specjalistyczne zbyt wysoko były wyceniane. Podkarpacie posiada duży potencjał instytucjonalny w zakresie wspierania rozwoju regionalnego, dorównujący do województwa małopolskiego o wyższym poziomie rozwoju gospodarczego. Potencjał ten nie w pełni jest wykorzystywany w odniesieniu do kierunków 200 rozwoju regionu, określonych w przyjętej strategii rozwoju oraz w innych dokumentach programowych Podkarpacia.

Article Details

Jak cytować
Walenia, A. (2009). Wybrane czynniki warunkujące wdrażanie polityki spójności Unii Europejskiej w regionie Podkarpacia. Zeszyty Naukowe SGGW, Polityki Europejskie, Finanse I Marketing, (1(50), 199–212. https://doi.org/10.22630/PEFIM.2009.1.50.15
Bibliografia

Bury P. (2004). Polityka finansowa samorządu jako narzędzie konkurencji jednostek terytorialnych. Prace Naukowe AE im. O. Langego we Wrocławiu. Wrocław.

Dołęgowski T. (2002). Konkurencyjność instytucjonalna i systemowa w warunkach gospodarki globalnej, Monografie i Opracowania nr 505, Wyd. SGH, Warszawa.

Gawlikowska-Hueckel K. (2003). Procesy rozwoju regionalnego w Unii Europejskiej. UG Gdańsk.

Golik D. (1999). Znaczenie rozwoju lokalnego oraz przedsiębiorczości w polityce rozwoju regionalnego. [W:] J. Targalska (red.), Przedsiębiorczość a lokalny i regionalny rozwój gospodarczy, Wyd. Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków.

Gorzelak G. (2004). Polska Wschodnia – perspektywy rozwoju. [W:] J. Szlachta (red.), Narodowa Strategia Rozwoju Regionalnego, Biuletyn KPZK PAN, 191/2004, Warszawa.

Klasik A. (2002). Strategia konkurencyjna regionu. [W:] A. Klasik, F. Kuźnik (red.), Zarządzanie strategiczne rozwojem lokalnym i regionalnym, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Katowice.

Kosiedowski W., Potoczek A. (2003). Strategia rozwoju jako instrument podnoszenia konkurencyjności lokalnych jednostek terytorialnych. [W:] W. Kosiedowski (red.), Strategia i polityka rozwoju regionalnego, Wszechnica Mazurska, Olecko.

Kudłacz T. (2002). Programowanie rozwoju regionalnego, PWN, Warszawa.

Patrzałek L. (2004). Finanse samorządu terytorialnego. Wyd. AE we Wrocławiu. Wrocław.

Patrzałek L. (2006). Podsektor samorządowy w sektorze finansów publicznych w warunkach akcesji Polski do Unii Europejskiej. Wyd. WSB w Poznaniu, Poznań.

Satoła, Ł., Żmija, J. (2009). The use of the European Union regional policy instruments in local government units. The Scientific Journal European Policies, Finance and Marketing, (1), 91–101. https://doi.org/10.22630/PEFIM.2009.1.50.7 (Crossref)

Wicki, L. (2000). Rural Development and landscape and environmental protection. Annals of The Polish Association of Agricultural and Agribusiness Economists, 2(4), 207-214.

Zalewski A. (2000). Ekonomika rozwoju lokalnego. [W:] M. Majchrzak, A. Zalewski (red.), Samorząd terytorialny a rozwój lokalny, Monografie i opracowania nr 483, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa.

Statystyki

Downloads

Download data is not yet available.