Wspólna Polityka Rolna i jej efekty po wdrożeniu reformy z 2003 roku

Wspólna Polityka Rolna jest jedną z kluczowych polityk realizowanych w UE. Jest polityką, na którą poświęca się ponad 40% budżetu UE oraz polityką, która w trakcie swojego istnienia przyniosła wiele pozytywnych i negatywnych skutków. Kolejne reformy miały eliminować negatywne efekty i realizować przyjęte priorytety. W artykule zaprezentowano ocenę reformy z 2003 roku oraz jej wpływ na efekty uzyskiwane z działalności rolniczej. Jako że zdecydowano ocenić te efekty na podstawie dwóch kategorii ekonomicznych, celem pracy było pokazanie zmian w wielkościach produkcji rolniczej i dochodu w krajach członkowskich w UE. Zmiany te w dużym stopniu podyktowane były reformą z 2003 roku, która znacząco zmieniła warunki prowadzenia działalności rolniczej. Analiza danych dotyczących produkcji rolnej i dochodów z rolnictwa w dwóch okresach (sprzed i po reformie) pozwoliła pozytywnie ocenić reformę. Dochody w drugim okresie w krajach UE 15 generalnie nie zmniejszyły się, a wartość produkcji systematycznie wzrastała osiągając w 2011 roku poziom 314 mld euro1. Zmniejszenie subwencji do produktu, które obniżyło dochody z działalności operacyjnej zostało zrekompensowane płatnościami bezpośrednimi. Kraje, które niewiele straciły to Dania, Grecja, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Cypr, Luksemburg, Holandia. Nowe kraje członkowskie wszystkie odniosły korzyści z implementacji WPR. Rozwiązania negocjacyjne oraz z 2003 roku, były lepsze od wcześniej stosowanych, stąd znaczna poprawa w wielkości produkcji i dochodu w badanych latach. Kierunek zmian w produkcji rolniczej i dochodach z niej uzyskiwanych w latach 2000-2011 był właściwy, co pozwala na ogólną pozytywną ocenę zasad WPR wprowadzonych w 2003 roku.